Deze laatste dag van onze trip begon met een roep van een haan, die zich precies voor ons raam verdekt had opgesteld. Vandaag is de dag dat het moet gaan gebeuren. We gaan onze resultaten voorleggen aan Lornah en Pieter. Tijdens dit schrijven is het tien voor 9. We hebben vandaag geen tijd meer om aan het einde van de dag een blog te schrijven, daarom vandaag een blog in toekomstperspectief.
Zoals gezegd presenteren we vanmiddag onze resultaten. Dit vindt plaats in de congresruimte van het High altitude Centre. De presentatie zal bestaan uit een gebiedsanalyse aan de hand van de door ons gemaakte panoramatekeningen, een analyse van sterke (uitzichts)punten van het landschap en de vlekkenplannen.
Het is de verwachting dat we na deze presentatie direct door moeten naar het vliegveld. Onze reis zit er dan écht op. We kunnen terugkijken naar een leerzame reis. We mogen gaan werken met een landschapstype dat ons ontwerpende blik zal gaan verrijken. Naast de schoolse activiteiten zijn we naar het Lake Nakuru geweest. Hier hebben we een klein voorproefje gekregen voor de natuurschoon die Kenia te bieden heeft. Indrukwekkend is de praktische manier van leven hier, de sloppenwijken, de enorme gaten in de wegen en natuurlijk de vriendelijke mensen die ons elke keer maar weer uitnodigde om naar hun huis te komen. Er is nog zoveel meer te zien van dit land, maar toch moeten we het mee doen, onze tijd zit erop. Terug naar het koude Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten